Het zit in anti-aanbakpannen, pizzadozen, brandblusschuim en regenjassen: PFAS. Ooit een wereldhit waar we met z’n allen geen genoeg van kregen, inmiddels bekend als één van de meest ziekmakende en vervuilende chemicaliën die er bestaan. In Amerika werden grote rechtszaken tegen het bedrijf DuPont aangespannen. In Nederland kennen we ons eigen PFAS-drama in Dordrecht, maar ook in Zeeland waar de Westerschelde als afvoerputje is gebruikt door chemiebedrijven als het Belgische 3M en afvalverwerker Indaver. De gevolgen daarvan zijn er nog steeds; vissen met te hoge concentraties PFAS, strandjes waar niet gezwommen mag worden en zieke omwonenden. Hoe heeft het zover kunnen komen?

De afgelopen maanden spraken we verschillende betrokkenen: wetenschappers, activisten, burgers en bedrijven in de omgeving. Aan de hand van die gesprekken presenteren we op 9 & 10 december in Schouwburg Middelburg een exclusieve reconstructie van de verschillende belangen rond de Westerschelde. Tijdens deze avonden krijg je een uniek kijkje in de keuken van Bureau Vergezicht. We onderzoeken de vraag of je theater kunt maken van zo’n “verborgen” onderwerp en of de PFAS crisis wellicht het thema wordt van een van onze nieuwe voorstellingen.